گفته بودم قفلی زدم رو حوزه ای که بچه شریف کار کرده. و من هم گیر دادم پایان نامه ام همون باشه. ولی تو دانشگاه ما رو این حوزه خیلی کار نمیکنن.
این مدت خیلی از بچه شریف پرسیدم که چه خاکی به سرم بریزم و چکار کنم. انصافا هم کلی راهنمایی کرد. اما تو این یه ماهه همش میگفت خیلی خوب میشه اگر اسکایپ کنیم تا بتونه چیزایی که راجب این حوزه میدونه بهم بگه و من بهتر بتونم تصمیم بگیرم که چکار کنم.
تقریبا چهارروز پیش بود بچه های اتاق نبودن و من گفتم باشه با اسکایپ صحبت کنیم :)
بعد از یک سال و چهارماه دوباره تلفنی صحبت کردم باهاش. اما این بار هم چی فرق میکرد. اون دیگه یه آدم عادی بود.
حرف زدن باهاش برام جذابیت نداشت. شنیدن صداش با ساکت بودنش برام فرقی نمیکرد. دیگه استرس نداشتم موقع حرف زدن.
همین حس رو اونم داشت. احساس میکنم تمام اصرارش برا حرف زدن این بود که خیلی واضح بهم بگه این راه چققدر سخت و طاقت فرساست و من چقدر خنگ و ناتوانم برای طی کردن مسیری که اون رفته.
برام مثال های سخت میزد و بنظرم عمدا رو قسمت هایی مانور میداد که من گفته بودم دوست ندارم.میخواست بهم بفهمونه اشتباه میکنم که صرفا برای شبیه شدن به اون این راهو میخام برم.
احساس میکنم میخواست یه بار دیگه تلفنی باهام صحبت کنه تا حس و حال تماس یک سال و خورده ای پیش از سرم بیفته و با واقعیت رو برو شم.
حس میکنم میخواست خوردم کنه. میخواست بهم بگه هیچی نیستم.
بهم گفت: این حوزه ای که میخوای انتخاب کنی آدما خیلی نظر درست نمیدن. تو این راه تنها هستی. بهم گفت: کار کردن تو این حوزه مثل این میمونه که بخوای مثلا راجب فلسفه دین در قفقاز تحقیق کنی! :/
به این حرفش خندم گرفت.
بعدش گفت: واکنش خودتو نگاه کن؟! نیازی نیست اصلا من حرفی بزنم.واکنش بقیه آدما هم نسبت به علاقت همینه.
با این حرفش میخواست بهم بگه منم یه آدم سطحی و بی سوادم :/
دلم برای پاارسال تنگ شده. دلم تنگ شده برای حس و حال پارسالم. کاش میشد دوباره برگردم به اون حس و حال. مگه من چکار کردم که اینجوری خوردم میکنه؟ جز اینکه خواستم منم شبیه اون بشم؟!
بهم ,خیلی ,حس ,اون ,حوزه ,میخواست ,و من ,بهم بگه ,میخواست بهم ,تو این ,و حال
درباره این سایت